حضورغیاب، صله رحم مجازی

من میدونم اصلا و ابدا اونی که تو میخوای نبودم و نیستم.

منم ببخش.

این طفل رو همونطور که در امدنش کفایت جردی، در بودن و ماندن و رفتنش هم کفایت کن...

جوری کفایت کن که سربلند روزگار باشه.

روسپید دنیا و عقبی باشه...

حفظش کم...من بلد نیستم‌...

نمیدونی چقدر دلم گرفته...

حضورغیاب، صله رحم مجازی...

خدایا... هرکسی با هر سطح عقل و فهم و وضع سلامت و کثافت صدری هست... هرکی با ظن خودش دعایی داره.. خدایا... قلبم با جرم من خونین و مالین شده.... عقلم تسلیم شده، سپر انداخته، دست به سر گذاشته.. بیا منو جمع کن... غلط کردم نظر داشتم. غلط کردم خدا.. من کی باشم... من کی ام تو تربیت بنده ی معصومت رو دست من سپردی.. من کی باشم ازت بخوام بهم بدی بازهم همچین رحمت و نعمتی رو... شنیدی حرفش‌رو.. معصوم و سلیم... تربیتش با خودت... نذر حسین کردم. زینب گونه عاشق حسین باشه،  حسین فاطمه، زینب من، از حیث دختر من بودن کمه، از حیث رسیدن نسل ش به شما کم‌نیست... بپذیرید و زیادی کنید در سلامت صدر و عقل و دین و ایمان و جسم و جان... هر سنگ دلی مادر شد‌ یک ذره هایی از عشق رو در حد شعور خودش دریافت... منت به سر این بی لیاقتی گذاشتی. از شکر همین هم تا ابد عاجزم، حالا اگر از کرم بیشتر منت بگذاری، برای من ای از سر گذشته ناتوانی در سپاس یکسانه، فقط تسکین داغ از دست دادن قبلی و مسرت بخش دل این طفل معصوم خواهد بود.‌‌.. ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا غُرْبَتِی‏... غریب اندر غریب اندر غریبم... حضورغیاب، صله رحم مجازی...